Magurski Park Narodowy leży w zasięgu dwóch pięter roślinnych: pogórza i regla dolnego.
Piętro pogórza, sięgające do 530 m n. p. m., zajmuje 43 % powierzchni Parku. Zachowały się tu fragmenty naturalnych zbiorowisk leśnych, dominują jednak drzewostany sztuczne z przewagą sosny. Na terenach nieleśnych występują stosunkowo licznie zbiorowiska łąk i pastwisk oraz torfowiska niskie. Piętro regla dolnego, rozciągające się od 530 m po szczyty (57 % powierzchni Parku), występuje w formie wyspowej, obejmując wyższe części wzniesień. Jedynie w masywie Magury Wątkowskiej tworzy ono większy kompleks. W reglu dolnym dominują lasy, głównie bukowe. Mniejszy udział mają jedliny oraz sztuczne drzewostany sosnowe i mieszane.
Piętro pogórza, sięgające do 530 m n. p. m., zajmuje 43 % powierzchni Parku. Zachowały się tu fragmenty naturalnych zbiorowisk leśnych, dominują jednak drzewostany sztuczne z przewagą sosny. Na terenach nieleśnych występują stosunkowo licznie zbiorowiska łąk i pastwisk oraz torfowiska niskie. Piętro regla dolnego, rozciągające się od 530 m po szczyty (57 % powierzchni Parku), występuje w formie wyspowej, obejmując wyższe części wzniesień. Jedynie w masywie Magury Wątkowskiej tworzy ono większy kompleks. W reglu dolnym dominują lasy, głównie bukowe. Mniejszy udział mają jedliny oraz sztuczne drzewostany sosnowe i mieszane.
W wyniku badań fitosocjologicznych prowadzonych w związku z Planem Ochrony MPN dokładnie rozpoznano zbiorowiska roślinne. Magurski Park Narodowy ma leśny charakter. Zbiorowiska leśne i zaroślowe zajmują ok. 95% powierzchni Parku, zbiorowiska zielne – naturalne i synantropijne zajmują jedynie ok. 5% powierzchni.
W MPN stwierdzono występowanie 57 zbiorowisk roślinnych w randze zespołów lub równorzędnych jednostek. Lasy i zarośla reprezentuje 16 naturalnych zbiorowisk i kilka typów drzewostanów przedplonowych o nieustalonej dokładnie randze fitosocjologicznej.
Lasy bagienne i łęgi zajmują niewielką powierzchnię. Stwierdzono tu: ols bagienny, olszynę bagienną, fragmenty łęgu podgórskiego, nadrzeczną olszynę górska i łęg wielogatunkowy.
Do bardzo wartościowych zbiorowisk należą rzadkie w Karpatach Polskich lasy jaworowe, reprezentowane tu przez trzy zespoły. Jaworzyna karpacka występuje tylko na skałkach szczytowych Kamienia, jaworzyna górska z języcznikiem znaleziona została na Kamieniu i Suchani w przełomie Wisłoki, jedynie jaworzyna z miesiącznicą trwałą jest częściej spotykana. Do stosunkowo rzadkich zespołów należy grąd , który zachował się przeważnie na stromych skarpach i niższych częściach zboczy dolin nad rzekami oraz potokami.
Lasy bukowe reprezentowane są przez dwa zespoły, niezbyt częstą kwaśną buczynę górską i dominującą na terenie Parku żyzną buczynę karpacką , zróżnicowaną na 4 podzespoły. Do szczególnie cennych należy podzespół z kostrzewą górską o wyraźnie wschodniokarpackim charakterze oraz podzespoły wilgotne z czosnkiem niedźwiedzim i miesiącznicą trwałą.
Z grupy lasów jodłowych stwierdzono niewielki fragment acidofilnego boru dolnoreglowego oraz rozpowszechnione na terenie Parku jedliny żyzne z panującą w runie jeżyną gruczołowatą.
W MPN stwierdzono występowanie 57 zbiorowisk roślinnych w randze zespołów lub równorzędnych jednostek. Lasy i zarośla reprezentuje 16 naturalnych zbiorowisk i kilka typów drzewostanów przedplonowych o nieustalonej dokładnie randze fitosocjologicznej.
Lasy bagienne i łęgi zajmują niewielką powierzchnię. Stwierdzono tu: ols bagienny, olszynę bagienną, fragmenty łęgu podgórskiego, nadrzeczną olszynę górska i łęg wielogatunkowy.
Do bardzo wartościowych zbiorowisk należą rzadkie w Karpatach Polskich lasy jaworowe, reprezentowane tu przez trzy zespoły. Jaworzyna karpacka występuje tylko na skałkach szczytowych Kamienia, jaworzyna górska z języcznikiem znaleziona została na Kamieniu i Suchani w przełomie Wisłoki, jedynie jaworzyna z miesiącznicą trwałą jest częściej spotykana. Do stosunkowo rzadkich zespołów należy grąd , który zachował się przeważnie na stromych skarpach i niższych częściach zboczy dolin nad rzekami oraz potokami.
Lasy bukowe reprezentowane są przez dwa zespoły, niezbyt częstą kwaśną buczynę górską i dominującą na terenie Parku żyzną buczynę karpacką , zróżnicowaną na 4 podzespoły. Do szczególnie cennych należy podzespół z kostrzewą górską o wyraźnie wschodniokarpackim charakterze oraz podzespoły wilgotne z czosnkiem niedźwiedzim i miesiącznicą trwałą.
Z grupy lasów jodłowych stwierdzono niewielki fragment acidofilnego boru dolnoreglowego oraz rozpowszechnione na terenie Parku jedliny żyzne z panującą w runie jeżyną gruczołowatą.
Lasy przedplonowe, wykształcone na gruntach porolnych, reprezentują zbiorowiska olszy szarej, drzewostany liściaste wielogatunkowe oraz drzewostany mieszane i szpilkowe (głównie sosnowe).
Zbiorowiska zaroślowe o charakterze naturalnym spotykamy na kamieńcach nadrzecznych. Są to zarośla wiklinowe oraz zarośla z wrześnią pobrzeżną. Na śródleśnych młakach często wykształcają się zarośla bagienne z wierzbą uszatą. Rozpowszechnione są także zarośla i zadrzewienia o charakterze wtórnym, powstałe z samosiewu na nieużytkowanych gruntach rolnych (ugorach, łąkach i pastwiskach).
Roślinność zielna wykazuje znacznie większe zróżnicowanie fitosocjologiczne niż lasy i zarośla. Na obszarze Magurskiego Parku Narodowego stwierdzono około 34 typowe zespoły lub zbiorowiska o podobnej randze należące do 6 klas fitosocjologicznych.
Zbiorowiska szuwarowe występują w formie małych płatów rozproszonych na terasach zalewowych rzek, w rowach odwadniających i oczkach wodnych. Na omawianym obszarze stwierdzono następujące zbiorowiska tej grupy: szuwar trzcinowy, szuwar pałkowy, szuwary turzycowe (z turzycą zaostrzoną, dzióbkowatą i lisią), szuwar mozgowy, szuwar skrzypu bagiennego i dwa zespoły szuwarów mannowych.
Równie liczną grupę zespołów tworzą łąki wilgotne i ziołorośla. W dolinach rzek i potoków stosunkowo duże powierzchnie zajmuje łąka ostrożeniowa. Natomiast różnorodne zespoły ziołorośli łąkowych (np. ziołorośla wiązówkowo – bodziszkowe, z sitowiem leśnym, z miętą długolistną i sitem rozpierzchłym) występują w postaci małych płatów.
Roślinność torfowisk darniowych reprezentuje młaka kozłkowo – turzycowa z wełniankami. Na młakach śródleśnych i nad potokami rozwijają się ziołorośla górskie z lepiężnikiem różowym, lepiężnikiem białym, skrzypem olbrzymim oraz z kniecią i świerząbkiem.
Łąki i pastwiska świeże należą do najbardziej rozpowszechnionych zbiorowisk nieleśnych. Reprezentują je: kośna łąka owsicowa, łąka mieczykowo – mietlicowa i pastwisko życicowo – grzebienicowe. Stosunkowo duże powierzchnie zajmują także zbiorowiska wrzosowisk i ubogich muraw bliźniczkowych z dziewięćsiłem bezłodygowym i goździkiem kropkowanym.
Osobną grupę tworzą zbiorowiska synantropijne, wśród których na szczególną uwagę zasługuje opisany po raz pierwszy z terenu Magurskiego Parku Narodowego zespół chabra miękkowłosego. Występuje on na miejscach dawnych cerkwi, cmentarzy, zabudowań wiejskich i jest charakterystyczny dla regionu zamieszkiwanego niegdyś przez Łemków i Bojków.
Poniżej: Sztuczny drzewostan sosnowy z podsadzoną jodłą. Młodnik jodłowy, fot. Agnieszka i Damian Nowakowie
Zbiorowiska zaroślowe o charakterze naturalnym spotykamy na kamieńcach nadrzecznych. Są to zarośla wiklinowe oraz zarośla z wrześnią pobrzeżną. Na śródleśnych młakach często wykształcają się zarośla bagienne z wierzbą uszatą. Rozpowszechnione są także zarośla i zadrzewienia o charakterze wtórnym, powstałe z samosiewu na nieużytkowanych gruntach rolnych (ugorach, łąkach i pastwiskach).
Roślinność zielna wykazuje znacznie większe zróżnicowanie fitosocjologiczne niż lasy i zarośla. Na obszarze Magurskiego Parku Narodowego stwierdzono około 34 typowe zespoły lub zbiorowiska o podobnej randze należące do 6 klas fitosocjologicznych.
Zbiorowiska szuwarowe występują w formie małych płatów rozproszonych na terasach zalewowych rzek, w rowach odwadniających i oczkach wodnych. Na omawianym obszarze stwierdzono następujące zbiorowiska tej grupy: szuwar trzcinowy, szuwar pałkowy, szuwary turzycowe (z turzycą zaostrzoną, dzióbkowatą i lisią), szuwar mozgowy, szuwar skrzypu bagiennego i dwa zespoły szuwarów mannowych.
Równie liczną grupę zespołów tworzą łąki wilgotne i ziołorośla. W dolinach rzek i potoków stosunkowo duże powierzchnie zajmuje łąka ostrożeniowa. Natomiast różnorodne zespoły ziołorośli łąkowych (np. ziołorośla wiązówkowo – bodziszkowe, z sitowiem leśnym, z miętą długolistną i sitem rozpierzchłym) występują w postaci małych płatów.
Roślinność torfowisk darniowych reprezentuje młaka kozłkowo – turzycowa z wełniankami. Na młakach śródleśnych i nad potokami rozwijają się ziołorośla górskie z lepiężnikiem różowym, lepiężnikiem białym, skrzypem olbrzymim oraz z kniecią i świerząbkiem.
Łąki i pastwiska świeże należą do najbardziej rozpowszechnionych zbiorowisk nieleśnych. Reprezentują je: kośna łąka owsicowa, łąka mieczykowo – mietlicowa i pastwisko życicowo – grzebienicowe. Stosunkowo duże powierzchnie zajmują także zbiorowiska wrzosowisk i ubogich muraw bliźniczkowych z dziewięćsiłem bezłodygowym i goździkiem kropkowanym.
Osobną grupę tworzą zbiorowiska synantropijne, wśród których na szczególną uwagę zasługuje opisany po raz pierwszy z terenu Magurskiego Parku Narodowego zespół chabra miękkowłosego. Występuje on na miejscach dawnych cerkwi, cmentarzy, zabudowań wiejskich i jest charakterystyczny dla regionu zamieszkiwanego niegdyś przez Łemków i Bojków.
Poniżej: Sztuczny drzewostan sosnowy z podsadzoną jodłą. Młodnik jodłowy, fot. Agnieszka i Damian Nowakowie